aisl. vǫkr (Akk. vǫkuan) `feucht', vǫkvi m., vǫkva f. `Nässe', wozu aisl. vøkva, vekkja `(Blut) vergießen, fließen lassen', vǫk f. (*vakvō) `offene (nasse) Stelle im Eise', mnd. wake f. `Loch im Eise', ndl. wak `feucht, naß', engl. (aus dem Nord.) wake `Kielwasser';
s-Erweit.: ai. ukṣáti `befeuchtet, besprengt', av. uxšyeiti `sprüht' (vom Wasser und Feuer);
dazu (mit demselben Verhältn. wie ai. vr̥šan- `männlich', lat. verrēs: ai. varṣá-m `Regen', s. u̯er- `feuchten') idg. ukʷsen- `Stier, Tiermännchen' in: ai. ukṣā́ m., av. uxšan- `Stier' (dazu? fem. *ukʷsōr `die Besprengte' > lat. uxor `Gattin'); cymr. ych `Ochs' (= idg. *ukʷsō, urbrit. *uchū > -ī, mit Umlaut ych), Pl. mcymr. ychen, ncymr. ychain, bret. ouhen, oc'hen, corn. ohan `Ochsen', mir. oss `Hirsch'; PN Os-car `hirschliebend', Demin. Oissín `Ossian'; got. aúhsus (Gen. Pl. auhsne), aisl. oxi, ags. oxa, ahd. as. ohso `Ochs'; toch. В okso `Rind, Stier'.
| Help | ||||||
|