Proto-Germanic: *rīdan-, *ridjēn, *raidō
Meaning: ride, road
Old Norse: rīδa st. `hin und her bewegen, schwingen; reiten; besiegen'; reiδ f. `Ritt, Fahrt, Reise; Schiff'
Norwegian: rida vb.
Swedish: rida vb.
Danish: ride vb.
Old English: rīdan `reiten; zich bewegen, schommelen'; ridda `Reiter', rād f. `Fahren, Reiten, Kriegszug, Reise, Weg'; rīdere `ridder'
English: ride, road
Old Frisian: rīda `riden, te paard rijden'; ridder `ruiter, ridder, munstuk'
Old Saxon: -rīdan; ridda `ruiter'
Middle Dutch: rīden; riddere, ridder, riddare, reddere, ruddere m. `ruiter, krijgsman, ridder, paard in het schaakspeel'; rēde m., f. `het rijden'
Dutch: rijden; ridder m.
Old Franconian: (umbi-)rīdan `reiten', brande-rēda `Brandbock'
Middle Low German: rīden `reiten', ridder `Reiter'; ruider `ruiter, munstuk'
Old High German: rītan `reiten, fahren, sich bewegen' (9.Jh.); ritto `Reiter', reita `Wagen, Kriegszug, kriegischer Anfall'; rītar(e) `ruiter, ridder'; ritt; rītāäri, rīteri (11.Jh.), ritteri (Hs. 13. Jh.)
Middle High German: rīten st. 'sich fortbewegen, aufmachen, eine richtung einschlagen, fahren', rīte wk. m. 'reiter'; ritter, riter, riter, rītǟre st. m. `Reiter, Reitersmann, Kämpfer zu Pferde'
German: reiten
